Węże to gady, które od zawsze budziły wiele emocji – od nienawiści, niechęci, i strachu po fascynację i kultywowanie tych gadów. Kult węży występuje na całym świecie. Według archeologów, wszystko zaczęło się jednak na Bliskim Wschodzie…
Wyznawcami „świętego węża” byli m.in. Asyryjczycy i lud Chaldei. Świątynie poświęcone kultowi gadów odkryto w Der, przy granicy z Elamem i w Ur. Prawdopodobnie z tych miejsc wiara w węża przeniknęła do Egiptu.
Błogosławiony gad
Państwo faraonów na świątynny piedestał wyniosło kobrę. Wierzono, że jest ona nie tylko źródłem mądrości, ale także symbolizuje mijający czas. Co ciekawe, „święte zwierzę” przybierało różne nazwy (Mehena, Kebechet, Renenutet) i pełniło nietypowe funkcje (z węża była wykonana królewska tiara bogini Izydy). Jeśli zaś chodzi o świątynie, wszędzie – w Luksorze, Komombu, Dendarze, Apollinopolisie czy Esnayu – wizerunki gadów symbolizowały boską służbę. Węże były zatem owiane kultem.
Węże i ich kult w Ameryce Północnej
Egipt to nie jedyne miejsce kultu gada. Gdy udamy się do Ameryki Północnej, do Brush Creek, niedaleko północnej granicy hrabstwa Adams, naszym oczom ukarze się nietypowe wzgórze. Czemu nietypowe? Bo kształtem przypominające wizerunek węża, który swoim ciałem wije się przez 700 stóp. Co warte podkreślenia, wężowe kopce można także znaleźć w Lowa i nad Turkey River, czyli na obszarze zajmowanym przez Indian Hohokam.
W hołdzie grzechotnikowi – węże w Ameryce Łacińskiej
Idźmy jednak dalej, a dokładniej rzecz ujmując – do Ameryki Łacińskiej. Kult węża był obecny w wierzeniach plemienia Natchez, Indian Menominee oraz plemienia Arkansas. Oczywiście nie można także zapominać o Majach, którzy wierzyli w Ahau Can – „Boskiego Węża”. Przybierał on różne kształty i rozmiary; do dziś wiele rzeźb przedstawiających prameksykańskie bóstwa trzyma w swoich dłoniach jego wizerunek.
